بعد از اشكانيان نوبت به ساسانيان مي رسد كه آخرين سلسله قبل از حمله اعراب است .نام شاهان اين دوره مطابق آثار تاريخي به اين شرح مي باشد . اردشير اول ، شاپور يكم ، هرمز اول ، بهرام اول  ، بهرام دوم  ، بهرام سوم  ، نرسي  ، هرمزد دوم  ،آذر نرسي (فقط چند ماه بود) ، شاپور دوم (شاپور ذوالاكتاف) ، اردشير دوم  ، شاپور سوم  ، بهرام چهارم  ، يزدگرد اول  (يزدگرد بزه گر) ، بهرام پنجم(بهرام گور) ، يزدگرد دوم  ، هرمزد سوم ، پيروز ، بلاش (ولاخش) ، قباد اول  ، جاماسپ  ،  خسرو انوشيروان عادل ، هرمز چهارم ، خسرو پرويز ، شیرویه ( قباد دوم ) ، اردشير سوم  ، شهربراز  ، پوراندخت  ، آذرميدخت  ، هرمز پنجم  ، خسرو چهارم  ، يزدگرد سوم. البته در شاهنامه نيز كه اين قسمت قسمت تاريخي خوانده مي شود بيشتر نام شاهان و حوادث بر مبناي واقعيت مي باشد و كمتر حالت اساطيري دارد . گرچه در همين قسمت هم باز از اساطير استفاده نموده است .

. اولين شاه اين سلسله اردشير كه از اولاد ساسان فرزند دارا مي باشد و بنا به اشعار فردوسي باز ساسانيان نيز از نژاد كيان مي باشند . ساسان پس از كشته شدن پدر به هند مي رود.

 چو دارا به رزم اندرون کشته شد       همه دوده را روز برگشته شد

پسر بد مر او را یکی شادکام      خردمند و جنگی و ساسان به نام

پدر را بران گونه چون کشته دید      سر بخت ایرانیان گشته دید

داستان جالب هفتواد در شاهنامه فردوسي

فردوسي در پايان كار اشكانيان و ابتداي كار ساسانيان داستان جالبي مي آورد كه خودش نيز به شگفت بودن داستان اقرار مي كند و مي گويد:

 ببین این شگفتی که دهقان چه گفت     بدانگه که بگشاد راز از نهفت

در شهر كجاران نزديك درياي پارس مردمي تنگدست زندگي مي كردند و هر كسي حاصل دسترنج خود را مي خورد و مردم نيكو نهادي بودند و در اين شهر تعداد دختران از تعداد پسران بيشتر بوده است و همچنين دختران را به چيزي حساب نمي آوردند .

بدان شهر دختر فراوان بدی     که بی‌کام جوینده نان بدی

دختران زيادي بودند كه شوهر نداشتند و خود با كار كردن نان خود را به دست مي آوردند . كار اين دختران نيز پنبه ريسي بود . دختران همراه با هم از شهر خارج مي شدند و در كنار كوهي به نخ ريسي مي پرداختند و در پايان روز نيز ...

لطفا براي مشاهده بقيه به ادامه مطلب مراجعه فرماييد.